doe maar gewoon, we doen al gek genoeg

Ik heb heel veel reacties gekregen in de trant van: je verandert zo en je reageert overal zo rustig op, wat knap. Maar het feit is wel, dat ik deze verhalen schrijf als het al weer een paar dagen geleden is en ik dus al weer rustig ben. Dat gold tenminste voor het gedoe in Chengde. Voor alle problemen bij de loketten, met de bureaucratie, met alles wat je moet regelen, houd ik papa's standpunt aan: ik laat me door niets of niemand gek maken. Het is net als reizen met de NS: vaak gaat het goed, vaak ook niet, maar dat weet je dus stel je je daarop in. En dat scheelt een hele hoop irritaties.

Verder heb ik dit soort dingen natuurlijk al van mijn voorgangers gehoord en als je op pad gaat met het idee: ik ga me inschrijven en dat kost me een dag, is ieder uur dat het korter duurt, meegenomen. Maar als je gaat met het idee van: dit gaat net zo makkelijk als vaak in Nederland, levert het natuurlijk enorme frustraties op als blijkt dat het je een dag kost. En nog een punt waardoor ik veel op een rustige manier ervaar: ik heb zoiets van: ik laat alles over me heen komen, heb nog geen oordeel over China of de Chinezen, het is anders, klaar. Pas je aan of ga weg! Dit voelt voor mij hetzelfde als bijvoorbeeld die keer dat we met het Gym naar die toneelvoorstelling van 12 uur gingen. Heel veel mensen hadden vantevoren al commentaar, heel veel mensen ook, hadden achteraf een mening over het eten. Ik denk dan: wees blij dat je warm eten krijgt, en is het zo lekker als thuis, misschien niet maar dat overleef je ook wel. Hetzelfde geldt voor de Romereis: ook veel commentaar op het eten en de manier waarop we moesten eten (sommigen zaten aan een kast als tafel). Toen had ik ook zoiets van: man, er wordt moeite voor gedaan, waardeer dat gewoon. En met het eten was niks mis.

En dat heb ik nu ook, het bed is hard, ik voel het niet eens meer, de douche is niet heel warm en heeft een hele kleine straal, oké dat is dan maar zo. Ik ga niet op zoek naar zo westers mogelijk brood, ik eet twee keer op een dag warm en het liefst gewoon Chinees. Ik ben hier om gebruik te maken van de mogelijkheden die er zijn (all you can eat sushi voor 3,80 euro!) en niet om vast te houden aan mijn Nederlandse gewoonten. Hoewel, ik ben in die supermarkt ook rode kool tegengekomen....

Zo, genoeg gepreekt. Wat heb ik deze week gedaan? Ik ben zeven dagen naar college geweest :S dat doet zeer kan ik je vertellen (gelukkig ging het allerlaatste college niet door omdat de docent maar niet kwam). Ik heb voor het eerst getai'chiet (oid), ik heb verschrikkelijke kou geleden, ik heb woensdag lekker 's middags twee uur geslapen, ik heb mijn visum opgehaald en mijn reis naar Binnen Mongolië afbetaald. Maar ik heb vooral ook heeeeeeeel veel gestudeerd. Pffff... en dan zeggen ze dat het hier rustiger is dan in Leiden. Nou is dat ook wel zo hoor. Het is anders. Ik kan het studeren hier makkelijker van me afzetten dan thuis. Als ik ineens de geest krijg en wil verzinnen waar ik in januari en februari naartoe wil, dan doe ik dat en denk ik niet van: ik moet studeren. Dat heb ik dus ook nog gedaan deze week: bedacht wat ik allemaal wil zien in China. En de conclusie getrokken dat dat niet gaat, haha.

Maandag moest iedereen die zich voor een sport had ingeschreven om vier uur verzamelen. Nou is dat toevallig ook de tijd van mijn les tai'chi. Maar ik had zoiets van: nou als die groepen ingedeeld zijn en alles geregeld is, is het wel klaar. Niet dus, we hadden gelijk de eerste les. Stond ik daar in mijn spijkerrok op mijn cowboylaarzen... Zeker bij het rekken aan het begin van de les, voelde ik spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had, maar wat is dit een fantastische sport zeg! Niet normaal, dit had ik veel eerder moeten doen. We begonnen met een ademhalingsoefening en ik voelde me ontspannen, dit is echt heel erg goed voor mij! We trainen nu een serie bewegingen en iedere les krijgen we er dan een nieuw stukje bij. Net zoals met ballet zeg maar. Maar ook net zoals met ballet, is de coördinatie van al die arm- en beenbewegingen voor mij behoorlijk lastig.

Het is dus naast heel leuk, ook heel erg moeilijk. Wat dat betreft ben ik blij dat het twee lessen in de week zijn want dan blijf je ermee bezig zeg maar. Woensdag was de tweede les, maar wat wil het feit: dat het die dag echt ONWIJS koud was, met regen en alles. Ik was deze keer wel gelukkig zo slim om mijn joggingpak aan te doen, dus het bewegen ging een stuk makkelijker, maar wat heb ik een kou geleden zeg. Want we trainen dus gewoon buiten. En ook als het regent, dan weliswaar onder een afdak, maar gewoon buiten. Ik ging na de training met een klasgenootje eten en het was vrij lastig om die stokjes vast te houden. Deze eerste week hadden we zelfs drie lessen. Want niet alleen de colleges maar ook de trainingen die gemist worden doordat het vakantie is, moeten worden ingehaald. Dus ik heb onwijs veel gesport deze week: maandag hardgelopen en tai'chi, woensdag tai'chi, vrijdag hardgelopen, zaterdag weer tai'chi en morgen ga ik weer hardlopen. Nou stelt dat niet zoveel voor, maar toch. Het voelt goed om vroeg je bed uit te komen en dan door Peking te rennen.

In huis wordt het ook duidelijk minder warm. Ik slaap op dit moment nog alleen maar onder een laken, maar wel met sokken aan, want mijn voeten worden dus echt niet warm. Ik kan nu al bang zijn voor die winter hier. Als de verwarming het maar doet... Nou doet die het sowieso pas vanaf november dus een maand zit je toch wel in de kou, maar ik heb allemaal van die visioenen dat hij net bij ons het niet doet ofzo. Verschrikkelijk... En ik wil nog wel naar Harbin (Noordoost China) waar ze een maand lang een ijssculpturenfestival hebben omdat het daar dusdanig koud is, ik ben benieuwd naar hoe dat verloopt...

Ik heb ook deze week voor het eerst afgesproken met mijn language partner. We hebben samen gegeten en van elkaar gehoord waar we vandaan kwamen en wat we deden en dat soort dingen en toen hebben we besproken wat we eigenlijk van elkaar willen. Maar omdat wij volgende week vakantie hebben en weg zijn, hebben we afgesproken voor na die week. En dan is het al oktober. Ik zit hier nu al gewoon een maand. Het gaat echt best snel. Het is absoluut waar dat als je maar eenmaal in het systeem zit van lessen en studeren dat de tijd dan veel sneller gaat dan wanneer je maar aan het afwachten bent van hoe en wat er nu gaat gebeuren, wat je nu weer moet verzinnen om te doen. Nou, daaraan geen gebrek meer. Te veel zelfs. We zaten bij krant lezen en niemand had ook echt het huiswerk gemaakt omdat we zo onwijs veel andere dingen te doen hebben, van huiswerk tot dingen regelen, tot sporten tot leuke dingen doen tot uitslapen, echt heel veel. En dan wil ik dus ook nog in het weekend weg. Tenminste, willen, ik zal wel moeten als ik in dit jaar alles wil kunnen zien wat ik wil zien. Probleempje: veel bestemmingen zijn zo'n tien uur met de trein, dus hoe doe je dat in twee dagen?

Visum ophalen was wederom gedoe. Ik moest er om vijf uur zijn, zeggen ze vervolgens, nadat ze mijn papiertje bekeken hebben, dat ik een half uur moet wachten omdat de paspoorten eraan komen. Die residence permits hebben ze blijkbaar toch op het politiebureau geregeld ofzo. Krijg ik te horen dat ze in de file staan. Goh, da's bijzonder, dat je vaststaat in het verkeer als je rond vijf uur in een stad als Peking gaat rijden...Maar goed, half zes was het er en mijn paspoort zat er gelukkig bij. Dus dat heb ik nu in ieder geval terug, maar nu moeten we alsnog weer naar het politiebureau om weer iets anders te regelen. Maar wij waren er al geweest omdat wij buiten de campus wonen en toen hebben we een papiertje gekregen waarop staat dat we voor 25 september het permit moeten regelen. En betekent dat dan dat je eraan moet beginnen of dat het al klaar moet zijn? Tom werd helemaal panisch... Maar als ik het goed begrepen heb, moet ik naar onze advisor gaan en daarna nog naar het politiebureau. Ik ga dat morgen (zaterdag) doen en dan zal ik haar eens vragen wat en hoe allemaal.

Update: ik ben bij de advisor geweest, zij heeft een paar dingen ingevoerd in de computer en toen was het daar klaar. Ik heb haar nog eens gevraagd of wij een probleem hadden omdat de datum die op ons papiertje staat al verlopen is, maar zij zei van niet. Dus op naar het politiebureau. Daar het huurcontract laten zien en ik had eigenlijk ook de id van onze huisbaas moeten hebben, maar die had ik niet. Maar toen heeft die agent het zonder de id geregeld voor mij. Relaxt! Tom is 's middags ook gegaan en die had het ook zo geregeld. We zijn nu dus helemaal klaar met dit regelen, mogen tot eind juli volgend jaar blijven, kunnen China zoveel in en uit als we zelf willen en ook het papiertje heeft nu de goede datum tot 31 juli. Eind goed, al goed.

Ik heb vrijdag ook nog voor het eerst kleding gekocht dit jaar in Peking. Resultaat: een broek en een vest voor 130 kuai, ik weet het: ik ben afgezet. En voor de mensen die dit niet geloven: het is echt zo. Maar voor de eerste keer niet slecht denk ik. Het vest is cool, de broek ben ik nu nog wat minder enthousiast over. Ik moet wel oppassen dat ik niet kleding ga kopen die totaal niet bij me past omdat ik het nodig heb en het toevallig past (zoals broeken). Maar aan de andere kant heb ik een spijkerrok (in Nederland gekocht) waarover ik verschrikkelijk getwijfeld heb of ik hem zou kopen en die heb ik zoooo veel gedragen. Dus het komt ook met mijn broek vast goed.

Ik heb een lijst(je) gemaakt van alles wat ik in China wil zien en dat is als volgt:
Peking
Chengdu (26 uur met de trein) voor het pandareservaat
Harbin (13 uur met de trein) voor het ijssculpturenfestival
Chengde (4 uur met de bus) waar ik over geschreven heb: zomerpaleis van de keizers en grootste Guanyin Boeddha beeld ter wereld
Yangshuo en Guilin (22 uur met de trein): rijstvelden en karstlandschap
Kaifeng en Luoyang (8 tot 10 uur met de trein): oude hoofdsteden van het Chinese rijk en grotten met meer dan 100.000 afbeeldingen van Boeddha en zijn discipelen
Nanjing (9 uur met de trein): ook een oude hoofdstad, hier is o.a. Het mausoleum van Sun Yatsen en zijn veel overblijfselen uit de Mingdynastie terug te vinden zoals een stuk stadsmuur
Hohhot (rond de 7 uur met de bus): hoofdstad van Binnen Mongolië, dus het gaat me niet zozeer om de stad maar om de ervaring van de provincie, wat ik dus ga voelen de komende week.
Datong (7 uur trein): hangend klooster en Yungang grotten: de vroegste Boeddhistische grottekeningen in China
Pingyao (10 uur met de trein): best bewaarde oude ommuurde stad in China
de provincie Yunnan heeft meerdere steden die ik graag wil zien; er is heel veel mooie natuur en er wonen bijzonder veel etnische minderheden. Ik wil graag naar Kunming, Dali, Shangri-la, Lijiang en ga zo maar door. Het is tevens een provincie onderweg naar Tibet. Shangri-la ligt ook al op 3200 meter hoogte. Verder heb je hier de Tiger leaping gorge waar je een heuse trektocht doorheen kunt maken. Hier heb ik in Nederland al over gelezen op internet en deze dingen lijken me allemaal zo mooi dat ik op dit moment hoop na mijn colleges in juli mijn visum te kunnen verlengen zodat ik op een rustige manier nog een paar weken naar het zuidwesten van China kan reizen, inclusief Tibet. Want ook dat staat op mijn lijstje en hoewel ik daar nu naartoe onderweg had kunnen zijn, denk ik dat het veel prettiger is om dat volgend jaar zomer kalmpjes aan te doen. Ze raden in mijn Lonely Planet alleen al een week acclimatiseren in Lhasa aan door de hoogte. En op dit moment zijn er studiegenoten die in 9 dagen op en neer komen, 9 dagen waarvan ze er 4 in de trein zitten. Dat vind ik dan zonde. Ik heb het wel even overwogen, maar ben heel blij dat ik het toch niet gedaan heb.
Xi'an (11,5 uur met de trein): het beroemde Terracottaleger natuurlijk! Daarnaast heeft Xi'an wat ik er zo over lees ook een behoorlijk grote Moslimgemeenschap en dat lijkt me ook wel interessant
Shanhaiguan (3 uur met de trein): het oostelijke uiteinde van de Chinese muur en aan zee.
Jiayuguan (31 uur treinen): het westelijke uiteinde van de muur en een belangrijke plaats op de Zijderoute.
Dunhuang (33 uur trein): woestijn en boeddhistische grotschilderkunst
Suzhou: een stad die bekend staat om zijn tuinen en grachten, veel mensen bezoeken hem in combinatie met Hangzhou: de grootste attractie is het Westmeer. Je bent zo'n 16 uur onderweg met de trein van Peking naar Hangzhou
verder zou ik nog naar Xinjiang willen: een provincie in het noordwesten van China, waar Urumqi ligt. Dat is 44 uur met de trein vanaf Peking. En een boottocht over de Yangzi lijkt me ook echt onwijs mooi. Maar dan moet je dus ook nog eerst met de trein naar Yichang en dan ben je van hieruit ook al 24 uur onderweg. Pfff.... ik heb het maar zwaar haha.

Maar zoals jullie kunnen lezen, is dit echt onmogelijk te doen in een jaar, zelfs als ik na de colleges nog ga reizen, weet ik niet hoe ik dit zou moeten doen zonder onwijs veel colleges te skippen. En dan moet je nagaan dat je door het jaar heen nog meer dingen bedenkt waar je naartoe wilt. Ik ga eerst dinsdag maar eens naar Binnen Mongolië en daarna zie ik wel verder. Ik hoop in ieder geval zoveel mogelijk dingen wel te kunnen doen. Maar je hebt dus alleen januari-februari echt vrij om “onbeperkt” te reizen. Want hoewel hier je ideeën over afstand en wat wel en niet te doen is in korte tijd veranderen, denk ik dat degenen die hier vorig jaar gezeten hebben ook zeggen dat dit niet kan. Maar ja, we zien wel, je moet ergens beginnen dus: op naar Binnen Mongolië. Ik vertrek dinsdagochtend om vijf uur en ben zaterdag tegen de avond weer terug. Dus volgende week kunnen jullie mijn avonturen in de grasslands van China lezen!

Xx Myrle