Proud Myrle

Er zijn redenen waarom ik zowel in het tweede als in het derde jaar geen beurs aangevraagd heb. Een daarvan was het feit dat er wel eens iets zou kunnen gebeuren thuis terwijl ik weg was. Ik heb te veel ervaring om naïef naar China te gaan van: oh, er zal wel niks gebeuren. Toch ben ik gegaan. Ik had zoiets van: ik moet dit doen, dit is mijn jaar en het zal zo verschrikkelijk goed voor me zijn om een jaar thuis weg te zijn, los te komen van iedereen. En dan zit ik hier en de eerste weken was het gewoon kut. Ik kan het niet anders zeggen. Ik heb ook meerdere malen overwogen om weg te gaan en de grens van “als ik het met kerst nog niks vind, ga ik weg” was gauw gesteld. Nu merk ik, hoe langer ik hier ben, hoe beter het gaat. Dat ligt er natuurlijk ook aan dat er op een gegeven moment een systeem ontstaat van dat je gewoon naar school moet en moet studeren. Je dagen raken aardig vol.

Toch heb ik zo af en toe nog eens tijd om een beetje televisie te kijken via internet en ik stuitte op de herhalingen van de laatste serie “Over mijn lijk”. Dat is een serie van BNN die vijf jonge mensen volgt met kanker van wie vaststaat dat ze dood gaan. Ze worden in de goede en slechte periodes gevolgd gedurende een jaar. Nadat ik deze serie had gezien, kwam ik erachter dat ze allemaal een blog bijhouden op de site van BNN. Ik heb nu de hele blog van een van hen gelezen en dat heeft mijn gevoel zo ontzettend veranderd. Deze vrouw en haar man gingen (en gaan) er heel erg vanuit: er komen dingen op je pad, vervelende en leuke, maar je moet overal het goede in zien, er is altijd een lichtpunt en dingen gebeuren nu eenmaal. Deze gedachte heeft veel met me gedaan.

Ik ben ervan overtuigd geraakt dat je het leven zelf moet maken, je moet er zelf het positieve uithalen. Je moet niet denken van: oh wat heb ik het slecht, je moet ook niet denken van: er zijn anderen die het veel slechter hebben. Nee, iedereen heeft zijn leven en moet daar het beste van maken. Ik kan me hier wel heel schuldig gaan zitten voelen omdat ik zoveel geld heb kunnen verzamelen om hier naartoe te gaan terwijl er in Nederland mensen honger lijden, maar daarmee maak ik er geen goed jaar van. Ik heb die kans, ja dat klopt, dus die moet ik ook pakken.

En tuurlijk zal ik iedereen wel gaan missen, ik heb ook zoiets van: laat kerst maar gewoon voorbij gaan, ik hoef geen kerstkransjes, kaarten of wat dan ook. Het is hier gewoon een dag zoals alle andere, we moeten naar college en studeren dus dat doe ik dan. Wij hebben weer andere vrije dagen. En overlijdt er iemand bij jullie, dan is dat zo, misschien heeft het zo moeten zijn dat ik er niet bij ben. Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat ik ervan uit moet gaan dat het gaat gebeuren en dat maakt het een stuk makkelijker. Oké, dan is het zo. Ook zei de man van die zieke vrouw, nadat ze was overleden, en dit heb ik van meneer Vogel van wingchun ook gehoord, als je verdriet heb, leef je in het verleden. En je moet in het hier en nu leven, maak er wat van. Dus dat ga ik de rest van dit jaar doen.

Ik heb gemerkt dat er een belangrijk, groot, heel negatief deel van mij is achtergebleven in Nederland. Ze zeggen altijd: als je vlucht, neem je jezelf en dus je problemen mee, maar dit geldt voor mij gelukkig niet. Ik heb hier zoveel meer rust dan thuis. Ik hoop dat ik deze gedachten en levenswijze hier het hele jaar en later thuis vast kan houden en ik weet nu al zeker: als ik terugkom in Nederland ben ik zo verschrikkelijk trots op mezelf. En ik ben dan, denk ik, heel erg veel en heel erg positief veranderd. En dat was de bedoeling (naast het reizen dan haha)!

Naast al dit gepeins was er deze week ook ruimte voor plezier (zie de foto's) en voor het uitproberen van een heleboel dingen. Ik heb voor het eerst van m'n leven wodka redbull op (mams reactie: als je nu al aan de wodka redbull zit, ben ik benieuwd hoe je terugkomt... maak je maar geen zorgen hoor!), chinese cake, ik heb ontbeten met een pannenkoek waar een gebakken eitje en een soort worstje ingevouwen waren. Ik heb verschillende Chinese vruchten geprobeerd: een ieniminie soort appeltje met 1 pit erin ter grootte van een grote appelpit en een vrucht die er een beetje uitziet als tomaat, hij is oranje maar als hij echt goed rijp is, wordt het zwart, de inhoud is een beetje papperig maar wel erg lekker.

Ik heb een stukje op van een soort pannenkoek gevuld met geraspte aardappel, ik heb vorige week al voor de tweede keer in m'n leven schaap gegeten. Ik heb de beste koekjes ooooooit op: oreo's. Die zijn fantastisch! En een hele fijne combinatie schijnt te zijn oreo's met ijs en ijs met oreo erin, mmmm. Ik heb koekjes op met maanzaadjes erin, heb chips met limoensmaak geprobeerd, gebakken ijs, Chinese vleessnoepjes (dat was absoluut geen aanrader), en gezouten gedroogde vruchten zoals abrikoos. Ik heb in de kantine voor het eerst gebruik gemaakt van de mogelijkheid die er bestaat om zeg maar de groenten en het vlees dat je in je noedels wilt hebben aan te wijzen, ik had er o.a. balletjes in volgens mij gemaakt van heel erg fijn gemaakt en bij elkaar geperst krabvlees, ook lekker. Ik heb wodka op met sinaasappelsap, met grapefruitsap en met sprite. Al vroeg ik me bij de tweede af waar de wodka was en bij de derde waar de sprite was, maar goed...

Ik heb hier voor het eerst voor mezelf een soort van roerei gemaakt (dat gebeurt namelijk als je geen olie in de pan doet, dan moet je wel als een gek roeren anders blijft er van je ei niks over) met champignons. Ik heb voor het eerst hier onder een deken geslapen, heerlijk warm, ik heb een of ander vruchtje op waar zo'n doorzichtige suikerlaag omheen zat, ik heb cheesecake op (niet Chinees, wel lekker) en chocoladetaart. Als ik hier in de supermarkt loop, dan word ik echt gek, het is nog echt zoals vroeger ook bij ons: je kunt je eigen groenten pakken en laten afwegen. Er staan bakken met allerlei dingen: je kunt suiker en noten en gedroogde vruchten en koekjes allemaal zelf in een zakje doen (net als bij het snoep van de kruidvat). Je kunt echt alles aanraken en voelen en ruiken. Fantastisch! Ik liep daar rond en toen had ik zoiets van: mam zou dit volgens mij ook heel cool vinden. Maar omdat ik over het algemeen geen fototoestel op zak heb als ik boodschappen ga doen, moeten jullie nog even wachten totdat je het met eigen ogen kunt aanschouwen.

Je kunt er zhou (Chinese rijstepap) kopen, versgemaakt maar in zo'n afgesloten bakje zodat je het in de koelkast kunt zetten thuis, ik heb verpakkingen van Knorr gezien met kleine bakjes erin ter grootte van een flessendop, waarin volgens mij hele geconcentreerde soep zat, water erbij en je hebt je eigen soep. Ze hebben zelfs een grote afdeling waar je bijvoorbeeld die pannenkoek met aardappel kunt kopen en en heleboel andere dingen zoals jiaozi (dumplings) en baozi (baopaobroodjes) en weet ik het wat niet allemaal meer die ze rechtstreeks staan te maken. En de varianten die ze aan snoep en koek en sap en fruit en aan eigenlijk alles hebben, dat is niet normaal meer. Iedere keer als ik in de supermarkt ben, verbaas ik me er weer over. Dat is zo onwijs gaaf om te zien!

We hebben bij tai'chi woensdag eindelijk een beweging geleerd die ik in een keer snapte en die ik me nu ook nog steeds herinner, jippie! Gelukkig was het nou niet zo koud, het is trouwens al heel de week mooi weer. Vandaag is al de vijfde dag dat we gewoon een strakblauwe lucht hebben. Daar wordt iedereen toch blij van? Ik heb trouwens nog iets gedaan: voor het eerst dit jaar voor mezelf een treinkaartje gekocht: ik ga naar Datong! Komende donderdag zit ik om drie uur in de trein en kom ik rond negen uur 's avonds daar aan. Na de opmerking van Kathinka dat dat echt onwijs lang was, ben ik eens gaan kijken en misschien word ik inderdaad niet zo blij, want Datong is maar 300 km hier vandaan en dan zes uur in de trein, dat klinkt alsof ik een superlangzame heb... Maar ja, dan ervaar ik dat ook eens en de tijd komt gewoon goed uit. Alhoewel, er is wat tijd overheen gegaan voor ik de knoop doorgehakt had.

Het zit namelijk zo: ik was al van plan om volgend weekend weer weg te gaan. Omdat ik ervan uitging dat we gewoon alleen zaterdag en zondag vrij waren, wilde ik naar Tianjin. Dat is een zelfstandige plaats (geen onderdeel van een provincie) hier met de snelste trein 45 minuten vandaan. Er waren op de trip naar Binnen-Mongolië drie Duitse meiden die daar studeren dus dat leek me handig (zodat zij voor mij een kaartje terug konden kopen ;)) en bovendien is het niet zo idioot ver weg, en voor de eerste keer helemaal alleen reizen is gewoon eng. Maar afgelopen maandag of dinsdag hoorde ik van Adriane dat we volgende week vrijdag geen les hebben want dan is er een uitstapje naar Factory 798, het art district van Peking. Ik dacht: mooi, als dat niet verplicht is, heb ik dus drie dagen om te reizen! En na veel gedoe weet ik nu dus dat het niet verplicht is en ga ik weg! Was de vraag waar naartoe. Toen kwam bij me op om naar Datong te gaan, daar hebben ze buiten de stad een hangend klooster en de Yungang grotten met heel veel Boeddhistische grotschilderkunst. Onwijs gaaf dus. Op de site die Tony had gegeven, kon ik maar twee treinen vinden per dag naar Datong: 's ochtends om tien uur en 's middags om drie. Als ik vrijdagochtend zou gaan, zat ik dus heel de dag in de trein en zou ik nog niks hebben aan de extra vrije dag. Maar op donderdag heb ik tot vier uur college. En dan heb ik, als plichtsgetrouwe student, dus een dilemma. Maar ik dacht me in hoe pap en mam zouden reageren dus besloot ik toch m'n les maar te skippen en op donderdagmiddag te vertrekken.

Dus treinkaartje gekocht (wel 5,90 euro!) en op zoek naar een hostel. Ik kon het op internet heel slecht vinden maar uiteindelijk had ik er een. Maar toen kon ik weer niet vinden hoe ik het via internet kon reserveren dus heb ik gisterochtend de stoute schoenen aangetrokken en in m'n beste Chinees een kamer gereserveerd (hoop ik). Ik vroeg gelukkig nog even naar de prijs. Ze zei: 180 kuai. Ik: voor vier dagen? Zij: nee, voor een. Ik: maar ik had om een dormroom gevraagd. Zij: oke, dan is het 40. Kijk, dat zijn de prijzen! En volgens mij zou het nog goedkoper moeten kunnen. Maar die ervaring komt in de loop van het jaar wel. En ik vond het heel raar want ze wilde helemaal geen gegevens weten ofzo, dus hoe zij nou weet dat ik straks degene ben die komt, is me nog een raadsel, maar dat zie ik dan wel weer. Ik hoop maar dat alles goed gaat. Ik zit natuurlijk ook nog met het punt dat ik nog moet zien terug te komen voor maandagochtend half elf maar als ik geen treinkaartje meer kan krijgen, kan ik in ieder geval ook nog met de bus terug en die kaartjes zijn een stuk makkelijker te krijgen.

Omdat ik volgend weekend dus drie dagen weg ben, ga ik dit weekend (met ingang van nu) heel hard aan de studie want over drie weken heb ik al m'n eerste tentamen....

xx aan iedereen
Myrle