ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd

Ik heb eerder een blog geschreven met de titel “Proud Myrle”. Nou deze zou “Proud Myrle no. 2” kunnen heten. Ik weet niet helemaal wat ik heb maar ik heb me vorige week voorgenomen om me niet meer door vanalles en nog wat van de wijs te laten brengen en het helpt. Ik heb weer plannen, wil weer vanalles, doe ook weer vanalles. En als klap op de vuurpijl kreeg ik daarbij deze week een extra cadeau van Danny en Angela met daarin het meest fantastische boek waarvan ik me kan heugen dat ik het ooit gelezen heb. Omdat ik toch op mijn lijstje had staan dat ik hier boeken wil lezen (later meer hierover) ben ik op dinsdagmiddag om vijf uur gaan lezen, heb ik ff eten gehaald maar heb toen doorgelezen tot half een 's nachts, om half zeven opgestaan en nog anderhalf uur gelezen en na mijn les ben ik verder gaan lezen en om een uur 's middags was het uit. Let wel, het is een boek van 474 bladzijden.

Het boek heet “Eten, bidden, beminnen” en is geschreven door Elizabeth Gilbert. Ik kan met recht zeggen: IEDEREEN zou dit boeken moeten lezen. Hoewel het gaat over een vrouw van in de dertig die gescheiden is en een depressie achter de rug heeft, zag ik er heel veel herkenbare dingen in. Oké, even logisch nu en het verhaal: zoals gezegd, vrouw, net gescheiden, wil van haar depressie afkomen en wil een jaar uittrekken om op zoek te gaan naar zichzelf. Daarvoor heeft ze om verschillende redenen drie landen uitgekozen: Italië, India en Indonesië. Dit gaat ze ook doen, in Italië leert ze Italiaans en eet ze vooral, in India gaat ze vier maanden lang “in het klooster” en mediteert ze en in Indonesië leert ze weer een andere manier van mediteren en vindt ze een nieuwe geliefde.

Het is zo verschrikkelijk mooi en eerlijk geschreven, ik heb me rot gelachen maar bij tijd en wijle werd ik ook geraakt en zoals ik zei: veel dingen waren erg herkenbaar. Ze gaat op zoek naar zichzelf en haar spiritualiteit en die vindt ze dan uiteindelijk ook en dat is iets wat minder goed met mij overeenkomt maar dat op zoek naar jezelf en weer gelukkig worden, herken ik maar al te goed. Werkelijk fantastisch. In één adem uit...

Maar goed, nu over mijn lijst. Ik heb hier al eerder dingen vermeld die ik wilde doen hier, maar nu is het tot een officiële lijst gekomen. Op de een of andere manier heb je hier minder verplichtingen of minder dingen te doen, of minder druk om dingen te doen of weet ik het maar ik heb het idee dat ik een nuttige manier moet vinden om mijn tijd te besteden. En niet dat studeren niet nuttig is, maar daarvoor ben ik hier niet. Alhoewel ik de honger naar kennis weer volledig terug heb. Ik heb bij mezelf besloten dat ik er veel aan ga doen om gewoon alles te leren wat ik moet leren en natuurlijk hard ga studeren voor de tentamens maar ik wil iedere dag minstens een ding doen van mijn lijst. Om wat anders te doen, om mijn kennis te vergroten, om me aangenaam bezig te houden. Hier komt ie hoor, houd je vast:

ik wil 10 km kunnen hardlopen, ik wil Russisch leren, ik wil alle landen van de wereld met hun hoofdsteden kennen in het Nederlands en in het Chinees, ik wil de taichi-oefening die ik geleerd heb, uit mijn hoofd kunnen, ik wil alle nummers van Celine Dion uit mijn hoofd kennen, ik wil meer weten over Oost-Europa, ik wil meer weten over het boeddhisme, ik wil meer weten over het Jodendom, ik wil alle staten van de VS kennen met de hoofdsteden (dit niet in het chinees want dat gaat werkelijk helemaal nergens over haha), ik wil 5000 karakters kennen (en weten hoeveel woorden ik dan ken), ik wil 50 blogs schrijven, ik wil 25 steden in China bezoeken, ik wil het jaar rond maken, ik wil een baan, ik wil meer dan 3000 foto's maken, ik wil verzinnen wat ik volgend jaar ga doen en hoe ik dat ga realiseren, ik wil mijn scriptieonderwerp vaststellen, ik wil 25 boeken lezen, ik wil alle provincies van China met hun hoofdsteden kennen (en dit dan natuurlijk wel weer in het Chinees) en ik wil meer weten over Rome en Italië.

Daarnaast heb ik nog twee lijsten met alles wat ik wil zien in Peking en alle steden in China die ik wil bezoeken. Daaruit bleek dat ik hard moet werken om aan mijn doelstelling van de 25 Chinese steden te komen :S. Ik dacht dat ik daar zo aan zou zitten maar mijn lijst is maar net 26 steden lang... Verder heb ik sinds het lezen van dit boek besloten dat ik absoluut naar Rome wil om daar te wonen en Italiaans te leren, ik weet niet wat het is met die stad, met het land maar dat is iets bijzonders. En nu snap ik ook waarom ik niks heb met China, of althans, waarom sinologie niet DE studie is voor mij, China is niet voor mij het beloofde land, en dit alles komt gewoon omdat ik te veel wil, te veel andere dingen interessant vind. Daarom zou Italiaanse taal en cultuur ook niet DE studie zijn voor mij, te veel interesses ernaast (en te weinig uitdaging erin haha). En Rome, ja dat is wel een van mijn weinige passies.

Nu ik er zo over nadenk, heb ik er twee: Italië, Rome enerzijds en Celine Dion anderzijds. En dit zijn beide al oudgedienden. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment vorig jaar ofzo bij mam in de auto zat en in de lach schoot. Zij zo: wat is er? En toen zei ik dat ik me realiseerde dat ik al tien jaar fan ben van Celine Dion en dat het misschien toch niet helemaal wenselijk is dat iedereen aan het idool blijft hangen waar hij op zijn tiende fan van is (ik noem een Spice Girls, Backstreet Boys, Acqua, Tokio Hotel) haha. En voor Rome geldt hetzelfde. Ik weet nog dat ik in de eerste van het gym bij mevrouw Steijn mijn spreekbeurt deed over Rome en dat zij daarna erover vertelde en sinds dat moment was ik verkocht. Ik kon niet wachten tot ik ook zou gaan en ik kan nu wederom niet wachten tot ik terug kan. Plan nu: na mijn vierde jaar in Leiden en voor de master er twee, drie maanden.

Dat brengt me op de overpeinzingen die ik de laatste dagen heb gehad over volgend jaar. Mijn idee op dit moment is om gewoon mijn twee focusvakken te gaan halen en daarbij klassiek Chinees omdat ik dat gewoon tot en met het derde jaar gedaan wil hebben en gehaald wil hebben. Ik weet nog niet precies hoe ik het over het jaar ga verdelen omdat je natuurlijk ook weer zit met dat idioot onmogelijke afstuderen (data zijn gewoon niet haalbaar omdat docenten niet meewerken) en ik wil gewoon eigenlijk eind juni dat ding op zak hebben. Daarnaast wil ik een baan om me voor te bereiden op het “arbeidsproces”, om werkervaring op te doen die relevant is ivm met mijn studie en om mijn Chinees bij te houden (wat de mogelijkheden ernstig beperkt, dus misschien moet ik dat op een andere manier doen). Als derde wil ik beginnen aan mijn masterscriptie en ten vierde gewoon mijn baantje in het klooster aanhouden. Dit omdat ik daar binnen wil blijven omdat ik tijdens mijn masterjaar natuurlijk niet meer doordeweeks kan werken, ik de baan dan vasthoud voor als Eef in Australië (of ergens anders) zit en voor de zekerheid voor het geval ik geen baan voor doordeweeks vind. En mocht dat vinden van die baan lukken en ik heb mijn baan in t klooster, dan heb ik natuurlijk geld te veel wat ik dan mooi kan investeren in mijn maanden in Rome :D.

Iemand wees me er echter op dat het eventueel zo is dat ik niet aan mijn scriptie kan beginnen omdat je daarvoor al vakken gevolgd moet hebben maar dat het misschien wel mogelijk is om al vakken te volgen. Dus als ik niet aan de scriptie kan, maar wel vakken volgen, doe ik dat en als dat ook niet gaat, wil ik wat meer focusvakken doen om bredere kennis te vergaren voor als ik eventueel naar Buitenlandse Zaken of ergens anders die kant op zou gaan. Maar ik zal er al het mogelijke aan doen om alvast te beginnen met de master want nooit meer zo'n jaar als het derde, dat was gewoon dodelijk!

Donderdagavond ben ik met Kathinka naar de ambassade geweest. Er was een bijeenkomst ter gelegenheid van de Cleveringalezing in Leiden. Cleveringa was een professor in Leiden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en heeft toen een lezing gehouden om iedereen op te roepen te vechten tegen de Duitsers en niet zomaar te vertellen dat je geen Jood was want dat veroorzaakte veel problemen voor degenen die wel Joods waren. Deze lezing had grote gevolgen want erna gingen veel studenten en docenten dus tegen de Duitsers in. Om dit te herdenken wordt er ieder jaar rond 26 november in vele steden ter wereld een lezing gehouden die de Cleveringalezing genoemd wordt. Onze lezing werd gehouden door professor Otterspeer en ging over de universiteit en zijn rol in de samenleving.

Ik weet niet of ik het nou helemaal goed begrepen heb, maar interessant was het wel en vooral ook weer het netwerken achteraf was leuk. Dit keer waren er weer weinig mensen (in tegenstelling tot de bijeenkomst rond Balkenende) dus was het gemakkelijk om in gesprek te raken. We hebben nog een tijd met de spreker staan te praten en later heb ik gepraat met de vrouw van iemand die op de ambassade werkt en een vrouw die er zelf werkt. Toen hebben we ook verteld hoe wij wonen en daar schrokken ze nogal van. Nou, ik kan je vertellen: het kan nog honderd keer zo erg hoor. In verhouding hebben wij het erg goed. Op deze avond heb ik ook Jacques van Vliet nog even gesproken en hij heeft me tot twee keer toe verzekerd dat we terug zullen komen op mijn sollicitatie en dat hij gaat kijken wat er mogelijk is. Dit geldt ook voor Machtelt Schelling, zij heeft ook gemaild dat ze gaat informeren. Wel opvallend dat ze geen van beiden een punt maken over dat ik geen werkvisum heb :S.

Donderdagavond hadden we na drie dagen eindelijk weer internet, dus nadat hij bij mij nog een keer uitgevallen was, kon ik eindelijk Danny en Angela bellen om te bedanken voor het boek. Heb natuurlijk eerst naar huis gebeld (een uur, voor de verandering haha) om even het nummer te vragen. Het was wel heel grappig om Angela aan de telefoon te krijgen want die verwachtte Eva aan de telefoon en toen kreeg ze mij vanuit Peking. Dat moet een rare ervaring zijn geweest. Vrijdagochtend had ik even een dip omdat ik weer hoofdpijn had, ik dus gister pap en mam gesproken had (daarna moet ik altijd even bedenken dat het hier toch ook wel leuk is) en het internet weeeeer uitviel. Dat was alles bij elkaar even teveel van het goede maar het kwam allemaal wel weer goed toen ik maar eenmaal aan de gang ging met college en 's middags weg ging.

Vrijdagmiddag ben ik namelijk samen met Kathinka naar mijn tempel geweest (Baiyunguan) en zaterdag zijn we naar een tempel geweest waar zij naartoe wilde. Althans, dat heet een tempel en die staat er ook maar het belangrijkste van het hele complex is niet de tempel maar alle beelden die eromheen staan en de stone carvings die opgegraven zijn door heel Peking. Van sommige carvings waren afdrukken gemaakt, waaronder van die van de grafsteen van Matteo Ricci en van de grafsteen van Adam Schall Von Bell! Heel gaaf om dat te kunnen zien. En er waren afdrukken van carvings in wel vier talen, en dan denk je dat Chinees moeilijk is, nou, het kan nog erger! Wat ook heel leuk was, was het feit dat sommige carvings bij ons in de buurt zijn opgegraven, het is heel vreemd om te bedenken dat er dus hier ook geschiedenis heeft plaatsgevonden lang geleden.

Kathinka en ik zeiden nog tegen elkaar dat we echt als we thuis kwamen gelijk moesten gaan studeren omdat anders de dag alweer om zou zijn maar natuurlijk gebeurde dat bij mij weer niet. Heb eerst hardgelopen en toen ben ik weer eens gaan lezen in mijn Lonely Planet omdat ik weer weg wil. Ik wilde eigenlijk twee weekenden in december weg: het eerste en het derde, maar naar nu blijkt heb ik twee tentamens al voor de tentamenweek dus dat derde weekend gaat helaas niet door. Dat zou niet verstandig zijn aangezien ik nog zeer veel moet doen en bij tijd en wijle zo'n vlaag van angst krijg van: ooh help ik ga het nooit redden. En dat geldt met name de twee vakken die ik al eerder heb.

Het zit namelijk zo: wij hebben les tot en met 26 december en dan hebben we van 29 december tot en met 7 januari tentamens. De verplichte vakken lezen en schrijven en spreken en verstaan hebben we gewoon in die echte tentamenweek maar het kan zijn dat je je extra vakken al eerder hebt. Ze hebben hier namelijk bedacht dat de vakken waar maar één groep van bestaat (zoals mijn klassiek chinees) al in de laatste les van het semester getoetst worden. En de vakken waar meerdere groepen van bestaan, moeten natuurlijk met alle studenten tegelijk getoetst worden dus die tentamens vinden gewoon in de tentamenweek plaats. Voor mij betekent dit dat ik de week voor de tentamenweek twee toetsen heb: klassiek chinees en aardrijkskunde. In de echte tentamenweek heb ik dan nog krant lezen, luistervaardigheid en lezen/schrijven en spreken/verstaan. Best heftig dus. Een van de Nederlanders schrok toen hij hoorde hoe het zat, want al zijn extra vakken zijn vakken met maar een groep dus hij heeft in een niet-tentamenweek (gewone lesweek ook nog dus les en hard studeren) al vier tentamens. Ik heb hem wel verteld dat hij daardoor waarschijnlijk de enige is die tijd heeft om kerst te vieren.

Maar ik ging dus in mijn Lonely Planet lezen en hoe meer ik daaruit lees, hoe meer reisplannen ik krijg. Door een Nederlandse studiegenoot was ik op het idee gekomen om naar Urumqi te gaan, dat is een plek in het toch tamelijk onherbergzame Noordwest China. Ik dacht dat het verder weg lag dan Tibet dus dat had ik al afgeschreven maar het blijkt zelfs dichterbij te zijn en onwijs mooi. Maar die studiegenoot krijgt zijn ouders en vriendin op visite en zij komen al vrij snel na het begin van de vakantie dus hij gaat er waarschijnlijk niet naartoe. Nou had Adriane me al gewaarschuwd dat het een voor alleen reizende vrouwen gevaarlijke bestemming is maar ik ben de eerste om te roepen dat je overal wel wat kan gebeuren. Maar naarmate ik meer las in de Lonely Planet werd ik toch angstiger, het is niet zo toeristisch en daarmee niet zo goed ontwikkeld als andere delen van China, ook in de Lonely Planet waarschuwen ze vrouwen tot twee keer toe zelfs, en de mensen spreken er geen Mandarijn.

Toen bedacht ik ineens dat er misschien wel tours naartoe gaan. En ja hoor, precies de dingen die ik wil bezoeken, worden aangedaan. Maar dan wel in het recordtempo van slechts 7 (!) dagen. Een van de tours had aan het eind dat je met de trein dan 's nachts naar Lanzhou gaat (weer terug China in), dan daar ontbijt, een dingetje bezoekt en vervolgens weer voor een dag de trein in gaat terug naar huis. Dus je hebt onwijs weinig tijd om alles te zien. Daarbij kwam ook nog dat de gemiddelde tour zo'n 400 euro kost en dat voor een week, is toch wel erg duur (ervan uitgaande dat je voor het dubbele een maand kunt reizen en veel meer plekken kunt zien). Dus ik ga mijn studiegenoot nog eens lief aankijken of hij echt niet gaat en anders schrap ik in ieder geval Urumqi. Dunhuang en Jiayuguan en Lanzhou wil ik nog even bekijken of het de reistijd waard is, maar ik heb al een visioen voor de toekomst. Dan wil ik een hele reis besteden aan de hele provincie en ook naar de aangrenzende landen: Kyrgyzstan, Kazakhstan, Tadzikistan etc. Maar dan wel met een jongen als reispartner en als ik iets meer reiservaring heb, want het is toch maar een eng gebied. Er wonen ook veel Moslims en ik weet daar niks vanaf over wat je wel of niet kunt doen dus laat ik daar nou nog maar even mee wachten.

En dan heb ik ook meer tijd om andere dingen te bekijken want ik had het er met Kathinka over en die vertelde dat er onwijs interessante dingen bijvoorbeeld rondom Chengdu liggen. Ik wilde daar alleen maar heen voor de panda's maar in een stad verderop hebben ze bijvoorbeeld de grootste Boeddha ter wereld die je alleen maar in zijn geheel kan zien als je aan de overkant van de rivier staat. En Kathinka en ik kregen het idee om in december dan samen een weekend weg te gaan maar zij wil bijvoorbeeld alleen maar naar Luoyang en ik wil ook naar Kaifeng. Ik dacht: laat ik toch maar eens nalezen wat er dan te doen is in Kaifeng en toen ontdekte ik nog veel meer interessante plaatsen daar in de provincie dus daar wil ik nou ook allemaal naartoe. En die tijd heb ik nu dus. Dan ga ik in de vakantie daar gewoon naartoe. Ik heb wel nog even een mailtje naar Jessica gestuurd (die hier vorig jaar zat) om eens te vragen hoe koud het nou echt wordt en hoe het nou precies werkt met die treinkaartjes, want onder de Nederlanders van dit jaar gaan de wildste (en kalmste) verhalen rond. En ik gok dat de waarheid zoals gewoonlijk weer eens ergens in het midden ligt dus ik wil het wel eens horen van een ervaringsdeskundige.

Ik ga nu braaf aan de studie, er moet nog veel gebeuren en volgende week een evaluatie van de eerste drie maanden van dit jaar want die zijn a.s. dinsdag alweer om.

Xx Myrle