all I want for Christmas is you

! ! Wat zoveel betekent als “Hallo allemaal, lang niet gezien!”

Weg van huis zijn met Kerstmis is niet leuk. Het heeft echter één groot voordeel, en dat geldt met name wanneer je je bevindt in een land waar men geen Kerst viert: je hoort dat achterlijke, vreselijk verschrikkelijke nummer van Mariah Carey niet...... Behalve hier in China, waar ze geen Kerst vieren, maar heel goed weten dat de buitenlanders dat wel doen, dus je wordt om je oren geslagen met (blauwe) kerstbomen, kerstversiering, kerstlampjes en dus: kerstliedjes. En in de Pepper Bar (Koreaanse cocktailbar bij mij om de hoek) draaien ze het liefst vijf keer hetzelfde nummer achter elkaar. Weliswaar in verschillende versies waaronder eentje van Celine Dion maar toch, niet echt fijn.

Ja ja, een cocktailbar. Ik ben er de afgelopen twee vrijdagen voor het eerst geweest. De eerste keer was ik samen met Esther, een studiegenoot die nu in Jinan studeert maar ff een weekendje in Peking was, en zij kent de weg natuurlijk niet. Maar ik ben zo onwijs niet ingewijd in het uitgaansleven dat ik haar de weg dus niet kon wijzen terwijl die bar echt drie minuten lopen van mijn huis ligt... Dat ik samen met Esther er naartoe ging, was stomtoevallig. Ik was op weg naar een Japans restaurant op de campus om mezelf te trakteren op sushi toen ik ineens mijn naam hoorde roepen. Ik dacht “huh?”, keek om en toen zag ik Esther, dat was zo vreemd als je elkaar al zo lang niet meer gezien hebt. Zij had net samen met Talitha en Colinda gegeten en had met Raissa afgesproken die in de eerder genoemde cocktailbar zat. Toen ze vroeg of ik mee ging, was de keus natuurlijk niet zo moeilijk. Al heb ik wel aan de sprite gezeten omdat ik dus nog niet gegeten had. En dat vond die ober heel raar: sprite in een cocktailbar. Maar goed.

De cocktails heb ik de week daarna uitgeprobeerd. Ik ben eerst samen met Adriane, Raissa, Eveline, Laura en Aniek gaan eten bij de Barbecue Chicken waar ik voor het eerst sinds vier maanden een bord friet op heb samen met een garnalenburger. Best lekker maar zeker niet onmisbaar. MacDonald's dunne frietjes dus dat is niet helemaal mijn smaak. Daarna zijn we met z'n allen dus naar de Pepperbar gegaan. Ze hebben daar naar euro's omgerekend, zeer goedkope cocktails die de meest foute namen ooit hebben. Da's heel leuk als je dan met een groep meiden die wel Engels spreekt dat gaat proberen te bestellen bij een Koreaanse ober die volgens mij níét helemaal weet wat ie verkoopt. Het eerste rondje hadden Adriane en ik braaf een Peach Crush en een French Kiss maar de rest ging gelijk goed van start met de “Hard sex on the babysitter's bathroomfloor”. Het tweede rondje wilde ik die ook wel uitproberen, Laura en Raissa dronken het nog eens, Eveline was deze keer braaf met de Strawberry farm en Adriane en Aniek gingen nu echt los met de screaming orgasm. Zeker het bestellen van de tweede ronde was leuk, als er dan al drank in zit...

Gisteravond ben ik weer met Nederlanders op pad geweest. Tjikkeliene en Anja, die ook in Jinan studeren, waren dit weekend over en Kathinka vroeg of ik zin had om samen met Talitha en Colinda, Eveline, Laura en haarzelf met die meiden te gaan eten. Ja hoor, altijd leuk ter afwisseling van het harde studeren momenteel. We zijn naar de Mexicaan geweest. Daar heb ik, wederom voor het eerst in vier maanden, pizza gegeten. Je kunt kiezen tussen een 16 inch en een 8 inch grote pizza. Ik ging voor de kleine maar ik had geen idee hoe groot 8 inch was. Toen ik mijn bord kreeg, vroeg ik me af of Kathinka en ik, zij had ook een kleine pizza Hawaii besteld namelijk, de pizza nog moesten verdelen. Want de serveerster had het gehad over een halve pizza. Het bleek niet te hoeven; hij was ZO ONWIJS GROOT!! Niet normaal meer. Ik ben volgens mij wel een uur constant aan het eten geweest voor ie eindelijk op was. Kathinka gaf het op een gegeven moment op om de randen ook nog op te eten dus die was wat eerder klaar en de rest was allang uitgegeten voor ik m op had.

Het was gisteren ook wel een hele vreemde gewaarwording, we waren met z'n achten en ik was volgens mij de enige niet gelovige van de hele groep. Eveline zei op een gegeven moment van: zullen we bidden voor het eten? Omdat er zoveel gelovigen waren. En dat zit zo niet in mijn systeem. En ze roepen altijd dat er steeds minder mensen gelovig zijn, maar ik heb gisteravond toch echt het tegendeel ervaren. Ze zijn namelijk ook nog actief. Tjikkeliene en Anja waren dus hier uit Jinan maar ze hadden helemaal uitgezocht waar ze hier naar de kerk konden want het is vandaag natuurlijk zondag. En de anderen gaan ook allemaal, volgens mij iedere zondag. Door deze ervaring vind ik het toch jammer dat ik er niet meer vanaf weet. Tjikkeliene had zoiets van: misschien ga je wel geloven als je er meer van weet (ze zei het mooier), dat denk ik niet maar ik vind het wel zoiets wat ik eigenlijk wel zou moeten weten. Zoals ik wel eens eerder gezegd heb: het enige wat ik bijvoorbeeld van de mis in het klooster weet, is dat die op zaterdag een half uur duurt en op zondag een uur. En daar blijft het bij. Maar dat gaat als het goed is veranderen, want meer te weten komen over het Christendom stond toch al op mn to do-list.

Verder was het vorige week 12 december, de vierde verjaardag van de op een na ergste dag van mn leven. En ik ben hem heel erg goed doorgekomen. Ik had er geen last van, geen drama's, huilbuilen etc. Daarom heb ik mezelf lekker getrakteerd. Zondag, maandag en dinsdag had ik wel een dip, maar volgens mam had dat daar niks mee te maken. Je kunt natuurlijk ook om andere redenen, of zonder redenen een dip hebben. Dus ik heb op internet de eerste serie van “Over mijn lijk” zitten kijken en zeker na het gesprek met pap en mam hielp dat goed en was de dip weer voorbij.

Afgelopen weekend (dat van 12 december) was zaterdag's het grote jaarlijkse event van het NANC. Een enorme happening waar Selano me al ik weet niet hoe lang over verteld en dat ik er toch wel echt naartoe moest komen. Maar ik was zaterdag moe. Moe, moe en nog eens moe. Niet normaal meer. Ik was om negen uur opgestaan denk ik, om kwart voor drie had ik echt zoiets van: ik ga even een uurtje slapen. En toen ik om kwart voor vier me nog niet goed voelde, heb ik tegen Adriane gezegd dat ik niet mee ging naar het event, ben terug m'n bed in gekropen en heb tot zes uur geslapen. Toen ben ik toch maar even naar buiten geweest om eten te halen. Ik ben terug op bed gaan zitten, heb een filmpje gekeken, wat geïnternet en om half elf lag ik weer. Ik heb geslapen tot zondagochtend elf uur en toen had ik eindelijk het idee dat ik ergens weer een beetje een soort van energie had. Soms moet je er gewoon aan toegeven...

Wat heb ik nog meer gedaan? Ik ben dus twee weken geleden naar Xi'an geweest, de dinsdag daarna ben ik op Beida bij Kathinka geweest om nog maar eens een poging te doen om onze vakanties op elkaar af te stemmen, ik ben dus naar die cocktailbar geweest, m'n internet is gemaakt (:D:D) en ik heb gestudeerd. Oh, afgelopen vrijdag ben ik nog met Kathinka naar Wangfujing geweest. Daar wilde ik naartoe om boeken te kopen en na meerdere mislukte pogingen om te gaan, is het nu toch een keer gelukt. Ik heb “The count of Monte Christo” gekocht. En toen ik dat aan Dirk vertelde, werd ie jaloers... Hij wil het boek graag in het Nederlands hebben maar dat is dus blijkbaar niet te vinden. En ik heb hem nu in het Engels voor het belachelijk lage bedrag van 3 euro. Ik vond wel dat er heel erg grote verschillen zaten in de prijzen voor de boeken. Dit boek is 800 pagina's en kost 30 kuai, maar er zijn ook boekjes van 100 blz. voor 20 en boeken van 300, 400 blz. voor meer dan 100 kuai. Heel vreemd.

De komende week heb ik op dinsdag en donderdag al twee tentamens. Deze hebben we gewoon onder de les omdat het bij vakken is waarvan maar een groep is. Bijvoorbeeld klassiek chinees, dat willen zo weinig mensen volgen dat er maar een groep van twintig man is. En als er niet meerdere groepen zijn, hoef je natuurlijk ook niet te zorgen dat ze allemaal op hetzelfde tijdstip het tentamen maken. Daarom heb ik donderdag ook een tentamen van aardrijkskunde. Donderdagavond willen ze met de Nederlanders uit eten gaan vanwege kerst, maar omdat ik überhaupt geen Kerst wil vieren (en eigenlijk zeker niet met de Nederlanders) ga ik niet mee. Ik ga samen met o.a. Sandra, een klasgenootje, bij iemand thuis gewoon een gezellige avond houden. Dan hoef ik ook geen 25 of 46 euro te betalen voor het eten.

Want zoals ik al eerder zei: ze weten hier verdomde goed dat het kerst is en dat er veel mensen zijn die dat willen vieren. Dus als je naar een restaurant gaat, moet je reserveren en je betaalt je helemaal scheel. Nou had ik eerst zoiets van: joh, laat ik meegaan, ik moet het gewoon zien als een avond gezellig uit eten met z'n allen. Maar als ik minimaal een bedrag uit moet geven waar ik normaal bijna twee weken voor kan eten, heb ik daar vrij weinig zin in. Dat is niet gewoon gezellig uit eten. En ik wil Kerst niet vieren, niet omdat ik er moeite mee heb ofzo dat ik hier zit, helemaal niet, maar gewoon omdat ik van mening ben dat ik een jaar in China zit en in dat jaar China wil ervaren en ik wil niet mijn eigen Nederlandje hier creëren met zo veel mogelijk Nederlanders, pindakaas, hagelslag en Skyradio. De Chinezen vieren geen kerst, we hebben geen vrij dus het is een gewone werkdag. En hij valt nog midden in de tentamens ook.

Zo ook met Oud en Nieuw. Een januari zijn we overigens wel vrij, waarschijnlijk omdat ze wel snappen dat het echt geen zin heeft om buitenlanders op een januari om half negen in de les te willen hebben. Ik heb alleen de pech dat ik dus net mijn tentamens voor de feestdagen heb: 23 en 25 december, dus 's avonds best tijd voor kerst, en 29, 30 en 31 december dus 's avonds tijd voor oud en nieuw. En oud en nieuw willen ze ook met de Nederlanders vieren en dan weer bij ons thuis, dus daar kom ik niet omheen helaas. En dan is mijn laatste tentamen op 6 januari. Heb ik nog vijf dagen om één tentamen te leren. Maar het is wel handig want dan heb ik dus ook tijd om naar het station te gaan om een treinkaartje te kopen.

Maar dan zal ik eerst duidelijk moeten hebben waar ik nou precies, in welke volgorde en met wie, naartoe ga. Het punt is dat ik wel weet waar ik naartoe wil: ik heb het noordwesten van China toch maar uitgesteld, dat wordt m toch niet helemaal, veel te koud, maar ik wil nu nog steeds naar Harbin en Chengdu. En daarnaast wil ik naar Taiyuan, Pingyao, Luoyang, Kaifeng en de steden rondom die laatste twee zoals Anyang en Zhengzhou. Ik ben wel bang want ik ga met de trein en omdat het 26 januari Chinees nieuwjaar is, gaan alle 1,3 miljard Chinezen zo ongeveer reizen dus is het lastig om treinkaartjes te krijgen. En dan heb je dus het punt dat je van hieruit niet weet of je kaartjes kunt kopen voor de dag dat jij wil, dus je kunt niet vantevoren je hostel boeken. En omdat alle 1,3 miljard Chinezen gaan reizen, kan het best zijn dat er dan dus geen plaats meer is in een hostel. En in het midden van China is het momenteel niet dusdanig warm dat je gezellig op een bankje in een park wilt gaan slapen :S.

En verder heb ik nog wat angsten over hoe alles te regelen. Ik wil m'n laptop mee, maar is dat eigenlijk wel zo veilig. Ik kan natuurlijk niet zo makkelijk op internet maar er zijn wel dingen (waaronder mijn financiën) die via internet geregeld moeten worden. Hoe moet dat met geld überhaupt; ik heb tot nu toe iedere maand een bepaald bedrag gepind en daar kwam ik dan de hele maand mee uit, maar ik voel niet de dringende behoefte om met zoveel geld op zak te reizen. Maar ik weet bijvoorbeeld van Pingyao dat, hoewel er de eerste banken van China waren, je er nu niet kunt pinnen dus je moet wel genoeg geld bij je hebben. Brr.... En dan is er nog het punt van: wat moet er mee en past dat allemaal in mijn rugzak of moet ik nog een nieuwe tas kopen (wat niet de bedoeling is). Kortom, als ik op reis ga, voltrekt zich altijd eerst een klein drama en uiteindelijk komt alles goed. Dus wat dat betreft, zal het nu ook wel weer goedkomen.

Maar waar het toch eerst goed mee zal moeten komen, is met de tentamens waar ik doodsbang voor ben, dus ik ga maar gauw weer aan de slag. Tot de volgende keer,

xx Myrle