Je vais, je viens, ce monde est le mien

Ja ja, het gaat eindelijk gebeuren. Het grote reizen. Eng, spannend, hoofdpijn veroorzakend, maar goed, je moet er wat voor over hebben en waarschijnlijk was het het straks allemaal waard. Wat ik ook maar hoop dat het waard is, is alle moeite die je moet doen voor je überhaupt weg kunt. Leest hier: het grote treinkaartjes-kopen-of-toch-niet-in-China-verhaal:

Mijn reisplan ziet er als volgt uit:
vrijdag 9 januari vertrek naar Chengdu, verblijf daar: een week
vrijdag 16 januari vertrek naar Luoyang, verblijf daar: drie dagen ongeveer
dinsdag 20 januari vertrek naar Zhengzhou, verblijf daar: drie dagen ongeveer
zaterdag 24 januari vertrek naar Kaifeng, verblijf daar: drie dagen ongeveer
dinsdag 27 januari vertrek naar Anyang, verblijf daar: drie dagen ongeveer
zaterdag 31 januari vertrek naar Pingyao, verblijf daar: drie dagen ongeveer
dinsdag 3 februari vertrek naar Taiyuan, verblijf daar: drie dagen ongeveer
vrijdag 6 februari vertrek terug naar Beijing, als tussenstop richting Harbin
zo snel mogelijk naar Harbin, om de 12e weer terug te zijn in Beijing, op tijd voor de hertentamens en al het geregel en dan ook nog ff tijd om te relaxen, te wassen en bij te komen.

Het idee was om alles met de trein te doen. MAAAAR: de rekenaars onder jullie hadden vast al gezien dat een verblijf in al die steden van drie dagen geen reis oplevert van vijf weken. Klopt! Want je hebt het wel over in China reizen met de trein. En dat betekent: gedoe, heeeeel veel gedoe.

Het zit namelijk zo: er zijn treinen met een viercijferig nummer, maar er zijn ook treinen met een letter en dan een nummer van tussen de een en de drie cijfers. Je hebt de letters T, K, D en Z. De D- en de Z-treinen zijn de snelste, ze rijden naar belangrijke steden in China als provinciehoofdsteden en bijvoorbeeld ook naar Shanghai, en je kunt de kaartjes ervoor vanaf tien dagen voor vertrek kopen. Daarnaast heb je de K- en T-treinen en de treinen met alleen een nummer: deze zijn langzamer, de treinen met alleen een nummer wil je überhaupt niet hebben want dan sta je bijna stil, ze rijden naar allerlei andere steden in China en je kunt de kaartjes vanaf vijf dagen voor vertrek kopen. Let wel: de dag van vertrek telt mee als dag, dus eigenlijk pas vier dagen van tevoren. De plek waar ik naartoe wil, is weliswaar een provinciehoofdstad maar er gaan alleen maar “langzame” treinen heen dus ik kan vijf dagen vantevoren een kaartje kopen.

De kaartjes gaan om negen uur 's ochtends in de verkoop en zijn te koop bij a) het desbetreffende treinstation waar de trein zal vertrekken, b) treinkaartjesverkooppunten of c) het reisbureau. Sta ik op maandagmorgen om kwart over negen bij het treinkaartjesverkooppunt (onder het mom van: kan ik zelluf), staat er een rij van 15 à 20 man. Ik was nog niet goed aangekleed want ik had haast om thuis weg te komen en het was KOUD! Dertig minuten later, om kwart voor tien, ben ik aan de beurt: ik wil graag een kaartje voor trein T7 naar Chengdu op vrijdag 9 januari. Antwoord: uitverkocht. 45 minuten na aanvang van de verkoop hè, lijkt wel een concert van Céline Dion zeg!

Dus ik eerst maar eens terug naar huis, mn thermobroek aangetrokken en verder ook goed aangekleed en dan maar eens naar het reisbureau: ik wil een treinkaartje voor T7 naar Chengdu op vrijdag 9 januari. Antwoord: uitverkocht. Vraag: ze zeiden bij het verkooppunt dat ik ook nog naar het station kan gaan omdat ze daar nog kaartjes hebben. Antwoord: bu yiding, wat zoveel wil zeggen als: dat kun je wel doen maar ook daar ben je niet zeker van een kaartje. Beijing-Chengdu is een rotlijn om op te reizen rondom Chinees Nieuwjaar. Eigenlijk moet je volgens de mensen die bij het reisbureau werken überhaupt niet willen reizen rondom nieuwjaar, maar goed, aangezien wij net als alle andere Chinezen, met nieuwjaar vrij zijn, gaan we dus dan reizen.

Dus: geen treinkaartje naar Chengdu voor de 9e. In de wetenschap dat het voor de 10e net zo lastig zou zijn en ook naar het treinstation gaan dus niet de ideale oplossing is, heb ik met mn stomme hoofd niet aan mijn afspraak met Kathinka gedacht en een treinkaartje gekocht naar Taiyuan onder het mom van: dan draai ik mijn reisschema om, kom ik eventueel dan uiteindelijk niet in Chengdu terecht, heb ik de rest in ieder geval gezien. Maar omdat het toch wel zo netjes is om je aan je gemaakte afspraken te houden, ben ik na een hele dag dubben,wikken en wegen over mijn trots heen gestapt en over het idee dat ik niet wil vliegen en heb ik gisteravond besloten om dan toch maar een vliegticket te gaan boeken. Omdat het mij beter leek om via het reisbureau te boeken, kon ik dus gisteravond niks meer uitrichten en ben ik vandaag maar naar het reisbureau geweest. Omdat ik een keer slim dacht te zijn door mijn tas niet mee te sjouwen, had ik dus ook mijn paspoort niet bij me. Dom, dom, dom want dat willen ze natuurlijk zien als je een vliegticket boekt. Dus ik weer terug naar huis (voor de vierde keer ongeveer vandaag) en mn paspoort gehaald.

Kom ik terug op het reisbureau, staat er een rij van hier tot ginder (ik kan niet Tokio zeggen want dat is van hier uit niet zo ver meer). Gelukkig kwam Jasper me op een gegeven moment gezelschap houden, want het duurde heel erg lang. He he, uiteindelijk was ik aan de beurt en heb ik vliegticket geboekt voor vrijdag 9 januari om half twee 's middags, aankomst in Chengdu: vier uur 's middags. Schade: 95 euro inclusief belastingen. Ook heb ik nog even gevraagd hoe het nou zit met treinkaartjes kopen. Je koopt namelijk altijd een enkele reis. Dit kaartje kun je kopen in de stad van vertrek natuurlijk. Maar ik heb hier in Peking, toen ik naar Xi'an ging, ook mijn treinkaartje terug al gekocht. Daarom ging ik er vanuit (dat is Myrle's logica, zegt misschien ook wel genoeg) dat je overal treinkaartjes kunt kopen overal naartoe. Maar mis gedacht want je kunt alleen treinkaartjes kopen in stad A die een link hebben met stad A, wat neerkomt op het idee dat je trein er moet vertrekken of aan moet komen.

Dat feit is wel een beetje jammer, want als ik maar drie dagen in een stad ben, ben ik dus nooit vijf dagen voor vertrek op die plek waar ik mijn kaartje kan kopen. En als treinkaartjes nu al, 2,5 week voor Chinees nieuwjaar, binnen 45 minuten uitverkocht zijn, ben ik bang dat het alleen maar moeilijker wordt om ze te kopen, naarmate de datum van 26 januari, Chinees nieuwjaar, dichterbij komt. Gelukkig kan ik een aantal stukken van mijn reis ook met de bus doen, wat het hopelijk makkelijker maakt om aan een kaartje te komen, maar weer lastiger om een hostel al vast te leggen omdat je buskaartjes gewoon op de dag zelf koopt. En ik denk wel dat ik buskaartjes wel zomaar kan kopen, maar ik zit in China dus ook dat is weer een grote vraag. Ach joh, ik heb vorig jaar van niemand gehoord dat ze op straat hebben moeten slapen en naar Harbin kan ik gelukkig wel tien dagen vantevoren een kaartje (laten) kopen omdat daar wel D-treinen heen gaan. Dus ik ga Sandra, mijn klasgenoot met wie ik naar Harbin ga, gewoon vragen om op tijd die dingen te kopen en het liefst ook al de kaartjes terug. En dan kunnen we al een hostel boeken en weten we in ieder geval zeker dat we niet bij -35 buiten hoeven te slapen.

De tentamens zitten er ook eindelijk op. De laatste was luistervaardigheid. Het was niet zo “makkelijk” als spreken en verstaan, maar daarvoor is het dan ook een luistervaardigheidsvak. Ook heb ik mijn vliegticket binnen en weet ik zo ongeveer hoe ik met de bus op het vliegveld moet komen. Nu is het dus nog een kwestie van schoonmaken, beltegoed kopen en inpakken en volgens mij kan ik dan weg. Ik ben van plan mijn laptop mee te nemen dus de weblog blijft gewoon geupdated. Het hangt er een beetje vanaf hoe het loopt hoe vaak ik zal bloggen maar ik zal in ieder geval een keer in de week proberen. Ook weet ik nog niet hoe het gaat met de foto's want dat kost veel tijd en dus waarschijnlijk ook best veel geld dus misschien moeten jullie daar even op wachten.

De week tussen mijn vorige laatste tentamen en dit tentamen heb ik niet zeer nuttig besteed, veel geïnternet, beetje heimwee gehad, wel nog een keer geschaatst en ik heb eindelijk iemand en een mogelijkheid gevonden om all you can eat sushi te gaat eten :D:D. Ik ben zondagavond met Jhoanna er naartoe geweest. Heel leuk als ik de weg moet wijzen, want natuurlijk konden we het weer niet vinden, terwijl het achteraf heel simpel blijkt. Ze hebben helaas, pindakaas de actie aangepast: het was zo dat je voor 38 kuai zo ongeveer alle sushi's kon bestellen, gedurende twee uur zoveel als je wilt, maar dat hebben ze beperkt: de actie geldt nog steeds voor bijna alle sushi's maar je mag maar vijf dingen bestellen. Dan kun je dus net zo goed naar de Japanner op de campus want dan ben je hetzelfde geld kwijt.

Dus toch maar 58 betaald en dan konden we wel onbeperkt bestellen en dan kun je ook sashimi (rauwe vis) bestellen. En het is raar maar waar: er bestaat niet lekkere sushi; we hadden er namelijk eentje besteld met een soort vis waar we ook sashimi van hadden (weet niet meer wat voor vis, t was witte, maar dat zegt niet zoveel) en daar moest je echt superlang op kauwen en dan werd het halverwege een soort van pap en je kreeg het nauwelijks doorgeslikt. Dat was wel jammer maar die smaak was snel weggespoeld met een ijsje! Jhoanna was uiteindelijk veel later dan we hadden afgesproken dus die zei: dan koop ik een toetje voor je. Dus wij een ijsje halen. Het was buiten echter min zes ongeveer dus na twee likken aan m'n ijsje waren m'n handen echt bevroren, zoooo koud. Maar t was wel leuk, haha.

Oh ja, wat ik ook nog gedaan heb, is shoppen. Dat moest toch wel gebeuren omdat mijn ondergoed en sokken dringend aan vervanging toe waren en ik echt nog wat warms nodig had voor Harbin. Ik heb van het meisje bij wie ik op de kamer sliep in Xi'an gehoord dat je heel dun, zijden thermo-ondergoed kunt kopen in de Silk Market. Dus ik daar naartoe. Het was de eerste keer voor mij, en ook een van de eerste keren dat ik zo ontzettend veel buitenlanders gezien heb in Peking, niet normaal meer! Ik heb er gelijk maar even het eerste cadeautje voor het thuisfront gescoord, al hoop ik wel dat het ook is wat ik denk dat het is... De score na een middag shoppen: een dikke muts voor 25 kuai, een “kashmir”sjaal, wel heel lang, voor 40, 5 paar korte sokjes voor 20, 3 paar sportsokken voor 20, 7 (echt waar :S) Björn Borg onderbroeken voor 35 kuai en thermo-ondergoed, twee sets van een truitje en een legging voor 180 kuai. Het is niet dat dunne, zijden geworden want dat kon ik niet vinden, maar, voor degenen die hier vorig jaar gezeten hebben, dat Chinese spul, wat ze ook bij de Hualian verkopen. Heeeeeel charmant en of het werkt, weet ik ook nog niet zeker want ik heb het een paar dagen geleden uitgeprobeerd, de legging althans, en ik had het alsnog niet echt dat je zegt warm...

Ik was ook gaan kijken om broeken te laten maken. Ik moest eigenlijk nog een broek hebben maar wat ik tot nu toe gezien heb, vind ik toch niet echt fantastisch en de grote vraag is altijd of het past. Nou had ik van Machtelt Schelling gehoord dat zij een broek had laten maken voor 80 kuai, ik dacht: daar kan ik het wel voor doen. Dus ik vragen, ik had mijn eigen zwarte broek meegenomen om te laten zien wat ik wilde en toen zei de verkoopster: (ik had zijde gekozen, zei ze) 1,2 m stof nodig, dat is 1,2 keer 250 kuai en nog 150 voor de tailor zelf, kwam ze uiteindelijk op 450 uit. Oeps, dat was toch niet helemaal de bedoeling :S. Dus ik geprobeerd of het goedkoper kon, en het eindbedrag was dan 320 kuai. Ik zo: in Nederland kun je stof echt goedkoper kopen, voor 50 kuai de meter. Volgens de verkoopster betaalde zij 50 voor de inkoop van een meter polyesther. Ik weet niet meer zeker of het polyesther was, maar in ieder geval een synthetisch materiaal. Het voelde niet goed, dus ik heb het niet gedaan. Ik heb nog wel even bij een andere winkel geprobeerd maar die kwamen ook op 400 uit.

Toen heb ik maar besloten om gewoon mijn eigen zwarte broek mee te nemen, hem na de vakantie, als ik de goeie prijzen in mijn hoofd heb, na te laten maken en dan maar weg te doen, want ik denk dat ie tegen die tijd wel overleden zal zijn. Ik had mam er even over gesproken en die zei dat je in Thailand 50 kuai betaalt voor een meter zijde, verkoopsprijs. Dat moet hier dan ongeveer hetzelfde zijn, heb ik het idee. In Nederland kun je voor 5 euro op de markt echt wel betere stof kopen dan kunststof. Dus dat kleren laten maken moet nog maar even wachten, ik ben hier voorlopig nog niet weg, dus dat kan ook wel.

Tot blogs vanuit Chengdu,

xx Myrle