I'm sick and tired of being sick and tired

Het moet toch wel heel mooi worden daar in die hemel. Er zijn al zoveel goeie mensen heen. Het was wel even balen toen ik hoorde dat het toch wel heel erg slecht ging met opa Frits en dat hij mijn terugkomst niet zou gaan halen. Komt toch uit wat ik verwacht had vantevoren: dat ik geen jaar kan hebben zonder begrafenis. Het heeft één voordeel: het gaat gelukkig niet om papa of mama, maar toch. Het ziek zijn en overlijden van opa Frits heeft me doen beslissen om toch maar iets eerder terug te komen, rond 18 augustus, dan ben ik 51 weken weggeweest das ook wel een mooi getal. Gwen (klasgenoot uit Nederland) trouwt namelijk op 20 augustus en ik vind het missen van twee begrafenissen, Colleens 18e verjaardag en één huwelijk wel genoeg. Daar hoeft niet nog een huwelijk bij. En Gwen in een witte jurk zien, dat is ook niet iets wat vaak gaat gebeuren ;).

Mijn laatste blog is nu drie weken geleden. De eerste twee weken daarna was ik ziek: mijn jaarlijkse verkoudheid met daar deze keer een vitamine-B tekort bij. Da's heel fijn: eerst gaan je mondhoeken kapot, dan de buitenkant van je lippen, de binnenkant van je lippen en als toppunt worden je lippen twee keer zo dik. Zoals ik een paar dagen in mijn msn-naam had staan: ik heb dezelfde lippen als Angelina Jolie alleen dan niet zo sexy, eerder een beetje ranzig. Toen mam dat hoorde, vond ze dat ik toch maar even naar de dokter moest gaan voor een antibioticakuurtje. Dus zat ik ongewild toch bij een Chinese dokter.

Dat is een aparte ervaring, weer iets wat op mijn lijstje kan van: wat heb ik gedaan in China? Je komt hier niet bij de huisarts maar je gaat gelijk naar het ziekenhuis. Je meldt je bij een balie. Daar moet je 20 eurocent (als beursstudent 5 eurocent) betalen als registratiekosten. Je krijgt papiertjes als bewijs dat je betaald hebt en die moet je aan de arts geven. De receptioniste vraagt wat het probleem is en vertelt naar welke arts je moet gaan. Dan ga je daar naartoe en wacht je even tot je naar binnen kan. Dan vraagt de dokter natuurlijk weer waar je last van hebt en onderzoekt je even. Hij heeft met zo'n spateltje in mijn keel gekeken en trok toen de conclusie dat ik verkouden was. (goh!) Dan schrijft hij een lijst met medicijnen en die krijg je mee. Dan ga je weer naar beneden, naar de balie en betaalt voor het consult en de medicijnen (wel 7 euro 30). Als laatste ga je weer naar een andere balie en daar zit de apotheek en daar krijg je je medicijnen. Veertig minuten na je binnenkomst sta je weer buiten. Viel best mee!

En het grootste voordeel: het is voorbij. Ik zat aan de 18 pillen en 3 poeders per dag en die hebben er voor gezorgd dat mijn vitaminetekort en mijn verkoudheid over gegaan zijn. Al betwijfel ik of die verkoudheid zonder pillen niet ook gewoon over gegaan was haha. Heel erg jammer is dat je als je met een verkoudheid hier naar de dokter gaat een of ander poeder krijgt dat Sandra en Katya omschrijven als “modder”. Van de geur en de smaak ga je bijna over je nek en nogmaals: mijn verkoudheid was echt echt wel over gegaan zonder, maar goed.

Door het ziek zijn heb ik gelijk al best wel wat colleges gemist, maar daar weer een voordeel van is dat ik nou niet meer ziek word en dus alle skipuren kan besteden aan het reizen. Mijn volgende trip wordt toch Harbin. Een weekendje, over twee weken. De sneeuw en het ijs zijn als het goed is wel weg, maar goed, ik wil de stad zelf toch ook wel zien. En dan kan ik weer iets aan mijn lijstje toevoegen :D. Maar voorlopig zit ik nog ff zwaar aan de studie want na twee weken ziek zijn en dus niet studeren, loop je ook in China achter. Pfff... en ik was van plan om vanaf het begin van het tweede semester alles gelijk goed bij te houden, heel fijn. Ach, het leven bestaat uit meer dan uit studeren. Je moet ook tijd maken voor leuke dingen. En daarom wil ik gaan voorstellen om volgend weekend met de hele klas te gaan stappen, naar Salsa Caribe. Ben benieuwd, daar ben ik nog niet geweest.

Een paar weken geleden heb ik in het weekend gewerkt. Er was namelijk een enorme onderwijsbeurs hier in Peking die informatie verschaft voor Chinezen die in het buitenland willen gaan studeren. Echt alle mogelijke landen en daarvan weer alle mogelijke universiteiten waren er. En deze beurs wordt niet alleen gehouden in Peking maar ook in Kanton, Nanjing, Xi'an en Shanghai. Het was een klein beetje vergelijkbaar met een open dag op een middelbare school maar dan zo veel groter. En het was heel raar, wij stonden natuurlijk op de Nederlandse afdeling en dan hoor je ineens weer zoveel Nederlands om je heen, heel apart. En toen moest ik natuurlijk vragen beantwoorden. Wij hadden de beste plek om klanten te krijgen, recht voor de deur. Maar dat was ook koud.... Maar die mensen praten Chinees... en dan merk je dat je Chinees toch niet al te fantastisch is, het is moeilijk om ze te verstaan en met name om dan het goeie antwoord te geven. Want ze vroegen ook heel veel dingen waarvan ik zoiets had van: waarom vraag je dat aan ons? Zoek het op op internet of vraag het bij de universiteit zelf, maar goed. Wel grappig was dat Chinezen, nog meer dan Nederlanders, dol zijn op dingen die ze gratis krijgen. We waren rond twaalf uur (en toen moesten we er nog vijf) al bijna door al ons materiaal heen :S. Maar gelukkig bleken we toch genoeg te hebben tot het eind van de dag.

Wat heb ik nog meer gedaan deze drie weken? Voornamelijk op bed gelegen, natuurlijk, en veeeeeeel geïnternet. Heb sinds een tijdje Facebook, omdat men dat nodig en interessant vindt. Maar goed, is wel leuk. Wat ik ook op internet herontdekt heb, is youtube. De vorige keer dat ik daar altijd veel te lang zat, keek ik dingen van Céline Dion, maar nu kijk ik met name naar filmpjes van Reba McEntire. Echt fantastisch! Dat heeft me laten concluderen dat ik “country en bluegrass” als mijn eerste thema neem voor het zingen. En eventueel ga ik dat samen met Hilde doen, dat samen zingen vroeger klonk wel erg goed eigenljk en er is best veel wat je samen kunt doen. En dan is het ook minder eng, voor zo'n eerste keer. Ik heb er zin in!

Waar ik vooral géén zin in heb, is het einde van het semester, dan komt het einde van het jaar in zicht en ik wil helemaal niet naar huis! Ik heb het idee dat ik nu eindelijk mijn plek gevonden heb en wat mij betreft, zou ik nog wel een jaar willen blijven. Maar dat gaat helaas niet...