I have a dream, a song to sing

Alweer een week voorbij :(. Het gaat me veel en veel te snel. Ik wil zo lang mogelijk blijven en het was ook daarom dat ik vorige week vrijdag op pad ben gegaan om te kijken of ik achter mijn studievisum een toeristenvisum kan plakken. Dat is in principe geen probleem, als je het in Hong Kong regelt. En dat wil ik nou net niet. Het trekt me niet, het kost me waarschijnlijk zo ongeveer een week en ook nog eens hartstikke veel geld. Als ik Hong Kong nou op mn lijstje had staan oké, maar dat is niet zo. Mam zei ook: je kunt maar twee weken langer blijven doordat je naar Gwens bruiloft wil, als je daarvoor een week naar Hong Kong moet, scheelt dat in de tijd die je hebt om te reizen dus ga je heel veel geld uitgeven voor eigenlijk maar één week extra.

Dus ik wil mijn visum in Peking verlengen. Naar aanleiding van wat ik gehoord heb van anderen, zou het moeten kunnen. Dus ik ging op pad naar het Puvlic Security Bureau, dat in het Chinees gonganju heet. Maar de Chinezen staan bekend om hun logisch denken en daarom noemen ze het gewone politiebureau óók gonganju. Heel fijn, want ik kwam, ook al na lange tijd zoeken en veel vragen, uit bij het gewone politiebureau. Ik gevraagd en daar vertelde men mij dat ik als het goed is met mijn paspoort en mijn tijdelijke residence permit op het echte public security bureau mn visum moest kunnen verlengen. Altijd fijn om te horen natuurlijk.

Daarom weer op pad. Die mevrouw had me een briefje gegeven met het adres, want ze zei het zo snel dat ik verwachtte dat allemaal niet te kunnen onthouden. Dus wederom 84 keer aan iedereen laten zien en gevraagd waar ik moest zijn. Ik moest onder een brug door. Na de brug was ik overgestoken omdat ik het gevoel had dat het niet logisch was om echt gelijk na de brug rechtsaf te gaan. Ik raak al aardig ingeburgerd in China blijkt wel uit deze logica :S. Het resultaat kunnen jullie raden: daar was het niet. Dus toen kon ik helemaal terug en weer oversteken en hetzelfde eind weer lopen want ik stond er aan de foute kant van het water precies tegenover. Hehe, eindelijk gevonden! Dus ik naar binnen en gevraagd. Ik kreeg het nogal lastig uitgelegd dus ik baalde nogal dat die mevrouw achter de balie gelijk toen ik uitgepraat was “nee” zei en verder niks uitlegde. Zij zei dus eigenlijk dat ik inderdaad naar Hong Kong moet.

Ik had ook via internet nog wat geprobeerd. Er is namelijk een site “gele draak” met allerlei informatie over China, waaronder over visa. Ze hebben ook een forum waar toevallig een topic stond over het verlengen van je visum. Ook daarvan kreeg ik het idee dat ik naar Hong Kong moet, maar het is wel zo dat de mensen die het daarover hadden op het forum allemaal in een andere situatie zitten als ik. Dat wil zeggen: niemand ging van een studie- naar een reisvisum. En het is ook zo dat ik het liever wat officiëler hoor dan van mensen die het allemaal het beste denken te weten zeg maar. Ik heb daarom de site een mailtje gestuurd met de vraag van: weten jullie de officiële regels en kreeg daarop als reactie dat ze inderdaad in Peking heel moeilijk doen en ik kreeg het advies om of naar een andere stad te gaan of inderdaad naar Hong Kong. Hmmm, het loopt dus niet helemaal zoals ik wil. Dus nu is het plan om nog eens even te gaan informeren bij de Nederlandse ambassade hier en mocht dat niks opleveren, kom ik 31 juli al naar huis.

Zondag wenste Adriane me vrolijk Pasen. “Was het Pasen dan?” vroeg ik me af. Ze wilden het vieren dus ben ik met Adriane, Aniek en Raissa naar de Tous les jours geweest: beetje idee La Place, maar dan alleen met brood en banket. Was wel lekker en gezellig. Maar 's maandags heb ik toch op een leukere manier tweede paasdag gevierd: we hebben met een hele groep bij het op de campus aangelegde meertje “gebarbecued” en er waren een paar idioten die het oorspronkelijke plan, gaan zwemmen in het meertje, ook echt uitgevoerd hebben. Ze vonden dat wij ook van het water mochten genieten en hebben daarom degenen die nog op de kant stonden compleet natgegooid (zie voor het resultaat de foto's). Ik had voor de zekerheid (voor het geval dat ik zou gaan pootjebaden, want zwemmen was toch niet echt mijn bedoeling) een handdoek meegenomen en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt om bijvoorbeeld telefoons droog te krijgen die meegezwommen hadden. Echt een leuke avond.

Een andere leuke dag was vrijdag. Ik had eerst gewoon thuis wat gehangen (we hadden vrij in verband met een excursie, als je niet mee wilde, was je vrij) en ben daarna vertrokken om weer eens wat te bezoeken in Peking zelf. Eerst had ik het idee om toch nog naar Harbin te gaan maar ik was te laat met het kopen van een kaartje dus die waren uitverkocht. Ik besloot naar de Confuciustempel en de tempel van de aarde te gaan. Terwijl ik daar net “binnen” was, werd ik door Adriane gebeld: zij is dit weekend wel weg en zit nu in Shanghai maar was haar paspoort vergeten dus kon niet inchecken in het hostel. Of ik het even wilde scannen en naar haar wilde mailen. Het maakte niet uit wanneer, als het maar 's middags was. Daarom ben ik toch maar gebleven en heb erg genoten van de tempel en het museum dat gemaakt is rondom het keizerlijk college. Het zit namelijk zo: volgens mij is het in de Sui dynastie ingesteld dat mensen staatsexamens moesten afleggen om ambtenaar te kunnen worden. Je had dacht ik drie niveaus, van stedelijk tot provinciaal en hoofdstedelijk. En daar werden de beste kandidaten dan geselecteerd door de keizer. Dit systeem heeft voortbestaan tot het einde van de Qingdynastie, dat wil dus zeggen tot ergens eind 19e eeuw, begin 20e eeuw.

Confucius was natuurlijk een belangrijke onderwijzer en daarom was het een logische stap dat ze een museum gemaakt hebben naast/in de tempel van Confucius. De hele geschiedenis van het systeem wordt er verteld, je kunt zien hoe de examenkandidaten zaten (en lagen) om de examens te maken. Lagen, omdat de examens vaak dagen duurden en ze tussendoor dus ook wel even moesten slapen. In de tempel is ook te zien dat het Confucianisme niet alleen in China, maar ook in andere landen, van Amerika tot Afrika en Australië, heel veel aanhangers heeft. En het wordt ook gepromoot door het oprichten van Confuciuscolleges die ervoor moeten zorgen dat zijn gedachtegoed niet verloren gaat. Ik heb best wat tijd doorgebracht in de tempel en het museum en daarom heb ik de tempel van de aarde maar laten schieten en ben terug naar huis gegaan.

Eenmaal thuis heb ik eerst het paspoort van Adriane gescand en gemaild. Daarna ben ik de campus opgegaan want vrijdagmiddag was er een wereldcarnaval. Het kwam neer op een heleboel kraampjes van verschillende landen waar de buitenlandse studenten informatie gaven, optraden, foto's van zich lieten maken in traditionele klederdracht (of met niet zoveel kleren:S) en naar elkaar keken. Ik had een beetje het gevoel dat ze werden opgesteld als aapjes voor de Chinezen om naar te kijken en foto's van te kunnen maken, maar iedereen had het wel naar zijn zin volgens mij. Het was wel typisch om te zien welke landen er waren. Nederland was er bijvoorbeeld niet bij, daar zijn wij veel te nuchter voor. Heel bizar voor mij als West Europeaan: er was een afdeling Europa en de enige landen die ik daar gezien heb zijn Frankrijk, Turkije en Georgië. Ik weet niet, maar op de een of andere manier telt Georgië voor mij toch niet als Europa of zo.

Rond een uur of vijf ben ik nog even naar de Chinese corner gegaan, die beter Dutch corner kan heten want er was wel 1 Chinese, 1 Russische en daarnaast 6 Nederlanders. Was wel grappig. Nog wat zitten praten en toen wilden ze gaan eten. Maar ik wist niet zeker of we die avond nog wel of niet uit zouden gaan (Katya had geroepen van: laten we uitgaan maar die is zo wispelturig als het weer dus ik dacht: voor ik mijn laatste geld uitgeef aan eten, kan ik maar beter even uitvogelen of ik mijn geld niet beter kan bewaren voor het stappen. Vaag verhaal van Katya over dat ze nog afgesproken had met een Chinese vriend dus het was nog niet zeker of we gingen. Maar we kwamen onderweg om te gaan eten, in de afterparty van het carnaval terecht en zijn daar blijven hangen. Erg gezellig. Tussendoor zijn we toch nog maar even te gaan eten, omdat drinken op een lege maag nou niet echt het beste idee is. Lekker sushi gegeten :D.

Later zijn we terug gegaan. We zaten weer met een gezellig internationaal gezelschap van een meisje dat half Taiwanees, half Algerijns was, een Franse, Oekraïnse dus, Slowaak en twee Cubanen en ik als Nederlandse. Een van die Cubanen werd er zowel door mij als door Katya van verdacht mij wel leuk te vinden, maar ze zijn allebei volgens mij al in de dertig. En ik had van Sandra gehoord dat er best wat getrouwde Cubanen door de regering naar China gestuurd worden om Chinees te gaan studeren om op die manier het Chinese toerisme naar Cuba te laten groeien. Een Cubaan in die situatie zit bij mij in de klas. Dus toen Katya, toen ik wegliep om me te gaan verkleden om 's avonds uit te gaan, riep van: volgens mij is ie geïnteresseerd, riep ik terug: en volgens mij is ie getrouwd en heeft ie kinderen op Cuba. En toen ik terug kwam bij Katya op de kamer hoorde ik van een ander meisje dat hij inderdaad getrouwd is haha. Maar hij schijnt het niet zo nauw te nemen, heb ik van horen zeggen. Dus toen ik hem 's avonds in de Salsa weer zag, had ik zoiets van; hmmmm.... ik kijk wel uit! Heb ik weer :P!

De anderen waren het al vrij snel beu, maar toen zij naar huis wilden, had ik net van hem gehoord dat hij naar Salsa zou komen samen met die anderen dus ik had zoiets van: beetje lullig om nu weg te gaan. En ik vond het dansen te leuk dus ben ik nog gebleven. Maar om vier uur had ik het toch ook wel gehad, ik kon ook niet meer dansen omdat mijn voeten enorm zeer deden en toen heb ik het voor gezien gehouden. Het was een goedkope avond: vantevoren waren we ergens geweest waar vrouwen tussen 9 en 12 een aantal drankjes gratis kregen (hoe fout!) dus gratis gedronken en omdat twee andere meiden “pasjes” hadden voor de club waar helemaal niets aan gegevens of foto's op stond, konden we gratis naar binnen. Ik heb dus alleen maar geld aan de taxi uitgegeven haha.

Maar zaterdag merkte ik weer dat dat uitgaan toch wel heftig is hoor. Ik werd om 1 uur pas wakker en op een gegeven moment had ik echt zoiets van: ik moet NU eten. Het was al bijna 20 uur geleden dat ik voor het laatst gegeten had dus ik heb een snickers gekocht en ben toen eten gaan halen. Pfff, dat had ik wel nodig! Ik heb de rest van de middag op internet gehangen, echt helemaal kapot... Mijn benen doen nou nog zeer, ik lijk wel een oud wijf! Maar het was wel een succes haha. Komende week zie ik die meiden die ik in Guilin ontmoet heb weer en gaan we als het goed is, het voorjaar inluiden door lekker op een dakterras te gaan zitten. Maar dat is voor de volgende keer,

Xx Myrle